Verwondering

Grainne Watts

Ik zag haar werk voor het eerst twee jaar geleden in Londen. Ze stond daar met haar 'Bindu-serie'.
Deze grote vormen hebben een zachte uitstraling en zien eruit alsof ze bekleed zijn met stof en je kan de wil om ze te aaien bijna niet weerstaan.

Bindu betekent 'druppel' in Sanskriet, maar verwijst ook naar de 'stip' die Indase vrouwen op hun voorhoofd hebben.

"The symbol of the ‘Dot/ Bindu ’ has many meanings, which fascinate me and inspire exploration…it represents the smallest possible mark, pure potentiality and the starting point from which all things arise."

Bekijk de hele serie op haar website.

Grainne Watts

Lidwien van Wersch

Mocht ik ooit heel ander werk gaan maken in keramiek, dan wordt het figuratief. Ik kijk met bewondering naar mensen die mensfiguren maken met een duidelijke emotie, zoals Lidwien van Wersch. 

Zij heeft vorig jaar een serie gemaakt naar aanleiding van de coronacrisis:

"Het is een benauwende periode. Vanuit dit gevoel heb ik weer enkele beelden toegevoegd aan de serie ‘Verklemmte Zeit’."

Foto: Verklemmte Zeit 11 (detail)

Lidwien van Wersch

Eddie Curtis

Ik ben niet altijd fan van zijn vormen, maar de textuur die Eddie Curtis (GB) aan zijn werk geeft, vind ik prachtig. Ook hij laat zich inspireren door Japans keramiek en wabi sabi. Zijn werk doet dan ook denken aan het werk van Akira Satake (zie hieronder), maar is toch heel eigen. Met verschillende technieken en glazuren creëert hij een prachtige textuur waar kleuren en contrasten in evenwicht zijn. 

Eddie Curtis

Marriëtte van der Ven

De porseleinen beelden van Marriëtte van der Ven hebben voor mij iets poëtisch. 

Ze zegt er zelf over: "De psyche van de mens, de ziel huizend in het lichaam, het niet-fysieke maar wel leidende deel van de mens wil ik vastleggen in mijn beelden."

Marriëtte van de Ven

Tjabel Klok

Ik zag het werk van Tjabel Klok voor het eerst jaren geleden op een expositie in Friesland. Ik denk dat toen het zaad gelegd is voor mijn huidige werk. Tjabel maakt vooral gebruik van raku met een subtiel gebruik van kleur. Het contrast tussen het diep zwart en het wit, maar ook de kleuren en de, schijnbaar, willekeurige patronen vind ik heel mooi. 

Tjabel Klok

Martijn de Boer

Nog één keer geen keramist maar een schilder. De Tilburgse kunstenaar Martijn de Boer. Ik vind zijn werk echt heel mooi. Hij maakt van een eenvoudig straatbeeld een fantastische acquarel.
Deze is gemaakt naar aanleiding van de markt op het Wagnerplein in Tilburg. 

Martijn de Boer

Janaina Mello Landini

Wat je met 'simpel' touw kan doen, laat de Braziliaanse Janaina Mello zien in haar werk. Ze ontrafelt dikke stukken touw tot op de dunste, ragfijne draad. Hierdoor ontstaan 'ontrafelde bomen' die soms een hele ruimte beslaan en architectonisch aandoen. Dat is ook niet verwonderlijk, aangezien ze architectuur studeerde voordat ze zich op kunst ging richten. 

Janaina Mello Landini

Luke Fuller

Het werk van Luke Fuller ziet eruit alsof het jaren in de grond heeft gezeten. Het is ruw, grof, 'gebroken' en straalt daardoor geschiedenis uit.

Hij onderzoekt het materiaal en manieren van stoken.  

In zijn serie 'Faults' onderzoekt hij geologische processen en het verlangen van mensen om organische stof te beheersen en te verkrijgen.

Luke Fuller

Zsolt Jozsef Simon

Deze Hongaarse keramist gebruikt mallen bestaande uit zeer veel onderdelen. Hij laat expres het porselein tussen de verschillende delen van de mal lopen, waardoor deze grillige vormen ontstaan.

"My paintings, drawings and sculptures are movement studies without real forms. I didn’t want to catch the forms but the process of forming."

Ik vind het hele mooie, intrigerende sculturen.

Zsolt Jozsef Simon

De pottenbakkers van Myanmar

Ik probeer op vakantie vaak de eenvoudigste pot te kopen die ik kan vinden. Ik houd van dat eenvoudige, pure aardewerk. De verwondering deze keer zit 'm echter vooral in de manier waarop het gemaakt wordt. In Myanmar kreeg ik de kans om een kijkje te nemen bij een aantal families die al sinds generaties pottenbakkers zijn. Van het draaien heb ik een aantal korte filmpjes gemaakt.

Meer

Paula Bastiaanse

De echte keramiekliefhebber is het werk van de Nederlandse Paula Bastiaanse ongetwijfeld al eens tegengekomen. Ze exposeert regelmatig en heeft diverse prijzen gewonnen.
Haar porseleinen (bone china) objecten lijken te bewegen. Ritme en beweging zijn dan ook haar thema's. Voor mij zijn het een soort gestolde wervelwinden. Bone China is een lastig materiaal en het zegt dus ook iets over haar vakmanschap dat ze zulke ogenschijnlijk kwetsbare objecten kan maken.
Op haar website legt ze haar werkwijze uit. Zeker de moeite waard om daar ook te kijken naar haar andere werken.

Paula Bastiaanse

Jongjin Park

Deze Koreaanse keramist houdt van experimeteren en zoekt de grenzen van het materiaal op. Hij is zo'n vier jaar bezig geweest met de ontwikkeling van zijn 'Artistic Stratum series'. Voor deze serie bouwt hij het werk op uit honderden laagjes keukenpapier en porseleinslib. Het resultaat zijn ogenschijnlijk kwetsbare en zachte objecten.
Zowel in precisie als in kleur en materiaalgebruik is het bijna het tegenovergestelde van wat ik doe, maar dat maakt het voor mij juist heel fascinerend.

Jongjin Park
Interview over dit werk

Akira Satake

Akira Satake is geboren in Osaka, Japan en woont sinds 1983 in de Verenigde Staten.

Voor degene die mijn werk een beetje kennen, zal het geen verrassing zijn dat ik zijn werk mooi en inspirerend vind. Het heeft een sterk wabi-sabi gevoel. De vormen lijken heel willekeurig en onaf en de glazuren willekeurig aangebracht, maar toch is alles goed in balans. Hij gebruikt oude technieken, zoals tanka (stook met natuurlijke houtskool in een saggar) en houtstook. Een belangrijk deel van zijn werk bestaat uit gebruiksgoed, zoals sake-sets, theepotten en chawans (Japanse theemokken). De esthetiek van wabi-sabi is ooit begonnen bij de thee-ceremonie. Zijn  chawans passen helemaal in die traditie.

Akira Satake